뜻

1. 꼭대기, 정상, 머리, 봉우리

1. head, ඉස, top, summit, මුදුන.

유의어

1. 꼭대기

   • තුංගය (꼭대기, 정상, 봉우리)
   • මස්තකය (꼭대기, 정상, 머리)
   • මත (머리, 꼭대기, 정상)
   • ශිඛරය (끝, 꼭대기, 정상)
   • ප්‍රා·ගහාර·ශීර්‍ෂය (cave head or top, )
   • පුෂ්කරය (tip or head or top, )
   • කුඹ මුදුන (mast-top, mast-head)
   • ශිර්‍ෂ·මස්තකය (top of the head, vertex, )
   • ඉස් මුදුන (꼭대기, 정상, 우)
   • චුඩාව (꼭대기, 정상)
   • කුම්භ සන්ධිය (the hollow on the top of an elephant's head)
   • කොඬ (top of the arm, head of the shoulder, )
   • හිණි·හිස (ladder top, head of the stairs, )
   • මුදුන්·ගල (top-stone, copestone, head-stone)

Carter, Charles. A Sinhalese-English dictionary. Colombo: The "Ceylon Observer" Printing Works; London: Probsthain & Co., 1924.