뜻

1. 얼굴, 낯, 용모

1. face, countenance
2. pl. මුහුණු.

유의어

1. 얼굴

   • රූප·ශෝභාව (beauty of form or countenance, )
   • මුව (얼굴, 용모)
   • වකත්‍රය (얼굴, 용모)
   • වත (얼굴, 용모, 낯)
   • වතන (얼굴, 용모)
   • උවන (얼굴, 용모)
   • විභංගය (expression or play of the countenance)

Carter, Charles. A Sinhalese-English dictionary. Colombo: The "Ceylon Observer" Printing Works; London: Probsthain & Co., 1924.