뜻

1. disjunction, detachment &c., වියෝගය.

유의어

1. disjunction

   • වි·යෝග·වාචකය (a disjunctive, )
   • කඩනවා (떼다, 채어가다)
   • ප්‍ර·භින්නතාව (detachment, )
   • වි (가름, 갈래, 분리)
   • අ සං ලග්න (disjoined, disjunct, )

Carter, Charles. A Sinhalese-English dictionary. Colombo: The "Ceylon Observer" Printing Works; London: Probsthain & Co., 1924.